به گزارش سلامت نیوز به نقل از عصر ایران، کهیر مزمن بر کیفیت زندگی افراد تاثیر می گذارد و این شرایطی شایع‌تر از آن چیزی است که تصور می شود. کارشناسان تخمین می زنند که یک درصد جمعیت جهان به آن مبتلا باشند. کهیر مزمن بین زنان در بازه سنی 30 تا 50 سال بیشتر شایع است.

بیشتر بدانید: کهیر و انواع آن

به گزارش "استپ تو هلث"، کهیر به ظاهر شدن برآمدگی های قرمز روی پوست که به طور معمول با خارش شدید همراه است، گفته می شود. کهیرها دارای اندازه های مختلفی هستند و می توانند به طور ناگهانی شکل گرفته و ناپدید شده و هر بار در مکان متفاوتی ظاهر شوند.

از نظر بالینی، برای تشخیص کهیر مزمن بیمار باید برای بیش از شش هفته در یک سال از این شرایط رنج ببرد، حتی با در نظر گرفتن زمان هایی در این میان که ضایعات پوستی فروکش می کند.

منشا دقیق این شرایط ناشناخته است اما متخصصان تشخیص داده اند که درمان با کنترل واکنش آلرژیک مرتبط است. به طور معمول، داروهای آنتی هیستامین و تغییرات غذایی برای تحقق این هدف در نظر گرفته می شوند.  

علائم کهیر مزمن

ضایعات پوستی قرمز بدون تمایل برای بروز در بخش خاصی از بدن نشانه مشخص کهیر است. از سوی دیگر، تغییر در مکان های ظهور و اندازه های مختلف کهیر مشاهده می شود.

از جمله علائمی که برای تشخیص بالینی کهیر مزمن در نظر گرفته می شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• - کهیرهای قرمز روی هر قسمت از بدن
• - اشکال متغییر کهیرها در اندازه های مختلف با الگوی ظاهر و ناپدید شدن
• - تورم در برخی قسمت های پوست همراه با ظاهر شدن کهیرها
• - ظاهر شدن کهیرهای مرتبط با محرک ها مانند استرس یا قرار گرفتن در معرض گرما
• - خارش شدید

کهیر مزمن و کیفیت زندگی

مطالعه ای در بیمارستان سنت توماس در انگلیس نشان داد که کهیر مزمن بر زندگی اجتماعی بیش از نیمی از بیمارانی که از این شرایط رنج می برند، تاثیر می گذارد. افزون بر این، بیش از نیمی از این افراد احساس می کنند که مشکل زیبایی شناسی آثار منفی بر زندگی جنسی آنها می گذارد.

این در شرایطی است که کهیر مزمن می تواند بر زندگی کاری افراد نیز تاثیر گذاشته و موجب غیبت آنها از محل کار خود شود.

حلقه اجتماعی نزدیک افرادی که به کهیر مزمن مبتلا هستند، نقش بسیار مهمی ایفا می کند. این افراد نباید با اظهارنظرهایی که اعتماد به نفس آنها را تخریب می کند، مواجه شوند. افزایش اظهارنظرهای منفی می تواند احتمال پایبندی به درمان را نیز کاهش دهد.

موقعیت های استرس‌زا می تواند شرایط کهیر مزمن را بدتر کند. حتی اقدامی مانند خاراندن کهیر به واسطه اضطراب می تواند به ضایعه پوستی که بعدا عفونت می کند، منجر شود.

درمان دارویی

یکی از پایه های درمان کهیر مزمن تجویز داروهای ضد آلرژی است. در میان آنها، آنتی هیستامین ها یکی از رایج‌ترین موارد هستند.

بین آنتی هیستامین هایی که موجب خواب آلودگی می شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• - هیدروکسی‌زین
• - دوکسپین
• - دیفن هیدرامین

بین آنتی هیستامین هایی با عوارض جانبی کمتر شاید شناخته شده‌ترین مورد لوراتادین باشد که در گروه فکسوفنادین و سیتریزین قرار دارد.

اگر کهیر مزمن شامل التهاب شدید باشد، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد التهاب را تجویز کند. آنها به واسطه عوارض جانبی خود داروهایی با استفاده محدود و برای مقاصد خاص هستند. توصیه شده‌ترین نمونه در این زمینه به طور معمول پردنیزون است.

درمان های غیر دارویی

افزون بر داروها، اقدامات بهداشتی-غذایی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کهیر مزمن اهمیت دارد. این اقدامات برای مقابله با علائم بلند مدت در نظر گرفته می شوند.

از جمله اقدامات غیر دارویی برای مقابله با کهیر مزمن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پرهیز از صابون هایی که طبیعی نیستند و می توانند موجب تحریک پوست شوند
• استفاده از کرم های مرطوب کننده برای آبرسانی به پوست
• استفاده از لباس های راحت برای پرهیز از مالش پارچه روی پوست
• استفاده از کرم های ضد آفتاب هنگام حضور در فضای آزاد حتی در روزهایی که آفتابی به نظر نمی رسند
•  پرهیز از محرک های شناسایی شده